شيوه تصميم گيري درست در سرمايه گذاري

تاریخ انتشار : 1399/03/19

اکرم کمره

سرمايه گذاران معمولاً به شيوه هاي مختلف از جمله سرمايه گذاري در بورس، خريد اوراق مشارکت، خريد مسکن، طلا، ارز، ماشين و يا سرمايه گذاري در قالب واحد هاي توليدي و يا خدماتي اقدام به سرمايه گذاري مي کنند:

مهمترين خواسته يک سرمايه گذار، انتخاب گزينه مناسب جهت سرمايه گذاري است. براستي فاکتورهاي مهم، جهت انتخاب بهترين گزينه براي سرمايه گذاري چيست؟ آيا اين سوال يک جواب واحد و مشخص خواهد داشت؟  وقتي به اين سوال سرمايه گذار تنها همين يک جواب داده مي شود قطعا يک مشاوره ناقص صورت گرفته است. سرمايه گذار به پشتوانه مشاوره انجام شده، اقدام به سرمايه گذاري مي کند و وقتي از نتيجه آن رضايتي نداشته باشد باعث مي شود در اقدام بعدي بدون مشاوره اقدام به سرمايه گذاري نمايد که معمولا هم با رضايت همراه نخواهد بود.

       يک سرمايه گذار در هنگام دريافت مشاوره مي بايد به چه فاکتورهاي توجه و پاسخ آن را از مشاور خود دريافت کند تا نسبت به نتيجه آن ريسک کمتري تحمل کند؟

اولين مسئله مهم اين است که اين سوال براي دو نفر متفاوت در يک زمان، جواب يکسان نخواهد داشت در واقع  توانمندي و پتانسيل سرمايه گذار در پاسخ به سوال بسيار تعيين کننده خواهد بود. مشاوري که به اين مقوله نپردازد قابل اعتماد نخواهد بود.

دومين مسئله مهم توانايي مشاور است. يک مشاور مي بايد از اتفاقات اقتصادي و سياسي آگاهي داشته باشد و با علم بر آينده پژوهي  و با تکيه بر قدرت تحليل به پرسش هاي سرمايه گذار پاسخ گويد.

مسئله سوم شيوه تصميم گيري سرمايه گذار در انتخاب يک گزينه از بين چند گزينه ممکن است که هريک از منظري داراي ويژگي مطلوب هستند. مشاور بايد با تسلط بر انواع شيوه هاي تصميم گيري و با ارئه مدل صحيح سرمايه گذار را جهت انتخاب صحيح هدايت نمايد.

در گام اول لازم است فاکتورهاي مهم در سرمايه گذاري تعيين شوند. در گام دوم با تعيين اين فاکتورها براي طرح هاي مختلف ، دست کم سه طرح انتخاب تهيه شود و سپس در گام آخر با روش مناسب تصميم گيري، بهترين گزينه انتخاب شود.

1. ميزان سود يا بازده سرمايه گذاري
2. مدت زمان لازم تا رسيدن به بهره برداري
3. ميزان ريسک يا احتمال موفقيت  

بايد توجه داشت هرچه تعداد طرح هاي  سرمايه گذاري مدنظر محدودتر شود فاکتورهاي قابل بررسي نيز تغيير خواهد کرد.

حال فرض کنيد پس از مطالعه و بررسي به سه گزينه سرمايه گذاري با مشخصات زير دست يافتيم:

1. سرمايه گذاري در بخش گردشگري (مجتمع تفريحي – اقامتي)

 1- بازده 40%    2- زمان 15 ماه      3- احتمال موفقيت 80%

1. سرمايه گذاري در بخش صنعت کشاورزي(گلخانه)

 1- بازده30%     2- زمان 8 ماه       3- احتمال موفقيت 90%

1. سرمايه گذاري در بخش صنعت خودرو (قطعات خودرو )

 1- بازده 20%   2 - زمان 10 ماه     3-احتمال موفقيت 95%

با توجه به داده هاي فوق کدام طرح را بايد انتخاب کنيم؟چرا؟

بر اساس بررسي علمي، اولويت بندي طرح ها به ترتيب گزينه3 -2 - 1 خواهد بود در حالي که بيش از 90% سرمايه گذاران عکس اين انتخاب را دارند.

در اين شرايط شيوه روش کمي در تصميم گيري (حداقل مربعات و مقايسه زوجي معيارها) پيشنهاد مي گردد و همچنين توصيه مي شود براي افزايش اطلاعات جهت تصميم گيري بهتر، حتما به مؤلفه هاي زير هم بپردازي :

سود مورد انتظار- ارزش مورد انتظار – ارزش تصميم – سود تصميم