احمد ميدري : بانکداران بزرگترين عامل فقر در دنيا هستند
تاریخ انتشار : 1397/08/07
احمد ميدري اقتصاددان و استاد دانشگاه مي گويد: بعد از نظاميان، بانکداران بزرگترين عامل فقر در دنيا هستند به ويژه از اواخر 1980 سرمايه‌داري مالي با عنوان ابزارهاي مختلف به انتقال منافع مردم به بخش سرمايه‌داري مالي دست زده است و کمتر کشوري در دنيا است که تعداد فقرا را افزايش نداده است.
به گزارش خبرنگار گروه دانشگاه ايرنا ، اين استاد دانشگاه در نشست «دام فقر؛ در جستجوي راه رهايي » که عصر امروز يکشنبه ششم آبان ماه به همت انجمن اسلامي دانشجويان دانشگاه تهران برگزار شد. گفت : کشوري مثل ژاپن با نقل و انتقالات بزرگ سرمايه با سقوط‌هاي بزرگ روبرو مي‌شود. ما از ابتداي 1980 با افزايش فقر در جهان روبرو هستيم.
وي گفت: هر دستگاه اجرايي به خاطر منافع سازماني خود دست به گسترش بي‌رويه مي‌زند؛ آموزش و پرورشي که با بودجه محدود اداره مي‌شود شاهديم که در همين دستگاه اجرايي تسلط منافع مختلف باعث ضربه به منافع مردم شده است.
«در همين حال مدارس غيرانتفاعي ، چگونه اين گروه کوچک از مديراني که مي‌توانند مدرسه غيرانتفاعي داشته باشند، معادلات را برهم مي‌زنند. به همين ترتيب در بخش درمان پزشکان متخصص قدرت بيشتري از پزشکان عمومي دارند.»
ميدري در بخش ديگري از سخنان خود اظهار کرد: در ايران تسلط منافع بخشي از گروه‌ها باعث افزايش فقر شده است و تا زماني که درکي از تحولات منافع کشور نداشته باشيم، درک درستي از فقر نداريم و لذا به راهکار اساسي دست پيدا نمي‌کنيم .
وي اظهار کرد: در سطح تحليل با سطوح مختلفي از تحليل درباره فقر روبرو هستيم. جامعه و حاکميت مي‌تواند تصميماتي بگيرند و مسير را تغيير دهند. به همين خاطر مي‌خواهيم سطح تحليل را بالا ببريم.
وي ادامه داد: فقر محصول تسلط گروهي بر گروهي ديگر در جامعه است. اين تسلط مي‌تواند در سطح جامعه، کشور يا جهان باشد. تجارت اسلحه با هيچ منطق حکومتي سازگار نيست و خيلي از جنگ‌هاي دنيا تامين کننده منافع گروهي در دنياست. منافع اين گروه از منافع باقي مردم متفاوت است.
ميدري با بيان اينکه در دستگاه‌هاي اجرايي برخي قدرتمندتر هستند؛ افزود: در بخش بانکي ايران از سال 1379 قانون بانکداري خصوصي را تصويب کرديم –همانطور که در کشورهاي ديگر وجود داشت- بانک مرکزي امکان کنترل آنها را داشت اما به خاطر منافع قدرت ، بانک‌هاي خصوصي توان نظارت بانک مرکزي را مي‌گيرند.
به گفته وي ، امروزه ما شاهد رکود گسترده و توزيع نابرابر تسهيلات و سوداگري در بخش ارز و مسکن هستيم. همه اينها محصول نظام بانکي است. بخش‌هاي صنعتي هم همين است که آنها بدون لحاظ کردن پايداري کشور دست به تاسيس پتروشيمي مي‌زنند.
وي گفت: بنابراين يکي از عوامل اصلي نابرابري و فقر در ايران، بحث قدرت يک بخش نسبت به ساير بخش‌هاست.
ميدري در خصوص نابرابري‌هاي منطقه‌اي گفت: با وجود گذشت سال ها از تدوين آمايش سرزمين ، اما ما هنوز به آن نرسيده‌ايم. علت آن قدرت پايتخت نشينان است که آنها از قدرت برخوردار هستند تا بخشي از منابع مالي را در تهران نگهدارند و لذا ما شاهد مکش نيروي انساني به سمت تهران هستيم. در اينجا به طور مثال هزينه شهرداري تهران به ازاي هر فرد ساکن تهران انجام حدود دو و نيم برابر اصفهان است. همه شاخص‌ها در تهران بسيار متفاوت است.
وي گفت: عليرغم آنکه خيلي از روساي جمهوري از انتقال پايتخت صحبت مي‌کنند؛ هيچ اتفاق واقعي رخ نمي‌دهد چرا که صاحبان قدرت در تهران اجازه اين تصميم را نمي‌دهند.
اين اقتصاددان تصريح کرد: بعضا نابرابري‌ها نتايج برخي سياست‌ها در دراز مدت هستند. يعني تصميمي که در گذشته گرفته شده و برخي رضايت‌ها را ايجاد کرده اما بعدها نتايج خودش را نشان مي‌دهد.
ميدري يادآور شد: دوره‌هاي قبل 14-18 درصد زير خط فقر بودند اما اين عدد اکنون 28-30 درصد است. اگر بخواهيم فقر را به طور اساسي کاهش دهيم بايد الگوي تعامل بين دولت و ملت تغيير پيدا کند.
