تاریخ انتشار : 1400/07/17
مقدمه
کشور ايران به دليل قرار گرفتن در کمربند خشک و نيمه خشک جهان، در زمره کشورهاي با محدوديت منابع
آب قلمداد مي شود و به همين دليل نيز اين ماده حياتي در ايران، يکي از مهمترين ارکان توسعه کشور است
که توسعه ساير بخش ها در گرو بهره برداري پايدار از آن است. در کشور ايران کمبود منابع آبي همواره به عنوان
يک عامل محدودکننده فعاليت ها مطرح بوده است. با توجه به روند رو به رشد جمعيت کشور و تشديد نياز
بخش هاي مختلف، افزايش مصرف آب بخش هاي شهري، روستايي و صنعتي اجتناب ناپذير خواهد بود. آب در
فرايند توسعه اقتصادي، اجتماعي و فرهنگي هر منطقه، نقش عمده و کليدي دارد. افزايش توليدات کشاورزي
و امنيت غذايي، توسعه مراکز جمعيت شهري و روستايي و بهبود ارتقاي کيفيت زندگي در گرو مديريت و
با هدف تأمين آب استان » انتقال آب از درياي عمان به استان سيستان و بلوچستان « توسعه پايدار است. طرح
سيستان و بلوچستان در تاريخ 24 / 12 / 1399 با امضاي 102 نفر از نمايندگان، به مجلس شوراي اسلامي ارائه شده است.
هدف از ارائه اين طرح رفع مشکلات ناشي از کمبود آب مناطق مختلف استان سيستان و بلوچستان
از طريق شيرين سازي و انتقال آب دريا به مناطق بحراني استان و با اولويت شهرهاي زاهدان و زابل عنوان
شده است.
در سند پيوست همين صفحه از ديدگاه مطالعاتي مرکز پژوهشهاي مجلس شوراي اسلامي در اين باره، بيشتر مي خوانيد.